دکتر علی محمدی پور - با محوریت اقتصاد و صنعت (2)

فارغ التحصیلیدکتر علی محمدی پور در مقطع دکتری تخصصی با رتبه اول و معدل کل 20

آقای علی محمدی پور در مقطع دکتری تخصصی در رشته علوم اقتصادی با رتبه اول و معدل 20 (از 20) طی تابستان سال 1399 فارغ التحصیل گردید. ایشان در سال 1388 در مقطع دکتری تخصصی پذیرش شدند که در آن مقطع زمانی، تحصیلات وی ناتمام ماند. سپس ایشان از سه دانشگاه معتبر خارجی برای دکتری تخصصی پذیرش گرفتند، ولیکن بنا به دلایلی، نقل مکان ننمودند. مجدداً از سال 1394 برای ادامه تحصیل در ایران اقدام نموده و دوباره در آزمون رسمی، پذیرش شدند.

موضوع تز دکتری ایشان بسیار قوی و بالاتر از سطح دانشگاه­های کشور، تدوین گردید که این موضوع قبلاً در یکی از دانشگاه­های جمهوری چک مورد پذیرش واقع شد، ولیکن در پی بحران اقتصادی 2011، امکان ارائه سوبسید کامل مهیا نشد... این مطالعه با استفاده از جمعگر­های هفتایی ابتکار خاصی در سیستم معادلات پویای تصادفی در بر داشته و با ایجاد طیف گسترده­ای از حداکثرسازی و حداقل­سازی(بعضاً در سه سطح)، نتایج بسیار کاربردی نیز ارائه می­نماید از جمله: آنالیز شوک­های قیمتی نفت، گاز طبیعی، بنزین، گازوئیل (و سایر حامل­های انرژی) بر تورم، رشد اقتصادی و سایر شاخص­های اقتصاد کلان ایران.

با توجه به غنای علمی‌تز دکتری آقای محمدی­پور، تاکنون 7 مقاله از پایان نامه دکتری ایشان استخراج گردیده و مقالات متعددی نیز قابل استخراج می­باشد. از جمله مقالات مستخرج: پذیرش و چاپ 3 مقاله علمی‌پژوهشی در فصلنامه­‌های مورد تایید وزارتین در ایران به ترتیب در تابستان 1399 ، تابستان 1400 و پائیز 1400 ، چاپ یک مقاله ISI دارای ضریب تاثیر در ژورنال کره­‌‌‌ای در سال 2018 ، چاپ یک مقاله اسکوپوس (نمایه استنادی Elsevier ) در ژورنال هندی در ژوئن سال 2021 و نهایتاً دو مقاله ISI در مرحله اصلاحات قرار گرفته است. همچنین ایشان در تخصص اصلی خود در طیف گسترده­ای از کنفرانس­های ملی و بین المللی بعنوان داور و یا کمیته علمی‌فعالیت دارند که شرح کامل آنها در رزومه درج شده است.

بررسی اثررشد اقتصادی بر کیفیت محیط زیست

در کشورهای در حال توسعه (روش GMM )

دکتر علی محمدی‌پور

مقاله حاضر طی سالهای 1402 و 1403 تهیه گردیده و برای داوری به فصلنامه علمی‌پژوهشی پژوهش‌های رشد و توسعه اقتصادی (با ضریب تاثیر 1/586 و درجه Q1 ) ارسال گردیده که بعد از اعمال اصلاحات داوران محترم، در مورخه 1404/02/07 مورد پذیرش نهایی قرار گرفت و از آن تاریخ به صورت الکترونیکی در سایت رسمی‌فصلنامه، منتشر شده و بعد از صفحه آرایی نیز در شماره 58، سال پانزدهم، بهار 1404 در همین فصلنامه به چاپ رسید. ( لطفا برای مشاهده محتوای منتشر شده، روی لینک حاضر کلیک فرمائید.)

چکیده :

در دهه‌های اخیر کشورهای در حال توسعه، بنا به عقب افتادگی شدید و شتاب‌زدگی جهت دستیابی به رشد و توسعه اقتصادی بالاتر، با بحران‌ها و معضلات زیست‌محیطی گسترده‌تر و خطرناک‌تری مواجه می‌باشند. در این مطالعه اثر رشد اقتصادی برکیفیت محیط زیست در کشورهای در حال توسعه منتخب با استفاده از روش GMM طی بازه زمانی 2010 الی 2024، مورد بررسی قرار می‌گیرد. نتایج نشان داد که رشد اقتصادی اثر مثبت روی باز بودن تجاری دارد و انتشار دی اکسید کربن بر تجارت خارجی اثر منفی می‌گذارد. از سویی متغیرهای رشد اقتصادی و باز بودن تجاری اثر مثبت و معناداری روی انتشار دی اکسید کربن دارند. لذا سیاست‌های مناسب برای حفظ محیط زیست در کنار سیاست‌های رشد اقتصادی و بسط تجارت می‌تواند علاوه بر رشد اقتصادی منجر به بهبود کیفیت محیط زیست گردد. با توجه به تأیید فرضیه پناهگاه آلودگی ( PHH ) در مطالعه حاضر، نقش کلیدی نظارتی و سیاست‌گذاری دولت‌های کشورهای در حال توسعه جهت حفظ سلامت عمومی‌آحاد جامعه و نیل به اهداف توسعه پایدار جهانی، بسیار حائز اهمیت می‌باشد. همچنین با عنایت به شرایط وخیم اقتصادی در ایران، متاسفانه به نظر می‌رسد سیاست‌گذاران اقتصادی در این کشور، نه تنها کسب رشد اقتصادی بالاتر را بر مدیریت آلاینده‌های زیست‌محیطی و حفاظت از منابع طبیعی کاملاً ترجیه می‌دهند؛ بلکه وضع مقررات تکمیلی (تشویقی، مالیات بر کربن و ...) بر ورود سرمایه‌های خارجی و حتی کارکرد نظارتی و سیاست گذاری دولت در پیاده سازی اقتصاد سبز را به کل به فراموشی سپرده‌اند.

کلیدواژه‌ها: رشد اقتصادی، انتشار دی‌اکسید کربن، پانل پویا، روش گشتاورهای تعمیم یافته ( GMM )، فرضیه پناهگاه آلودگی ( PHH ).

طبقه‌بندی JEL : O44 ، F18 ، Q56 .

بررسی آثار یارانه انرژیبر تحقق توسعه پایدار با استفاده از مدل­های تصمیم گیری چند معیاره MADM و رویکردهای ارزیابی TOPSIS و VIKOR

مطالعه موردی کشورهای: ایران، چین، هندوستان، عربستان، روسیه، آلمان، آمریکا و ژاپن

دکتر علی محمدی‌پور

مطالعه مبانی نظری، گردآوری اطلاعات و نگارش مقاله طی سال­های 1399 و 1400 صورت پذیرفته و سپس مقاله برای طی مراحل داوری به فصلنامه پژوهش­های اقتصادی-رشد و توسعه پایدار (مورد تایید وزارتین در ایران) با ضریب تاثیر 381/0 و درجه Q1 ارسال گردید که نهایتاً بعد از اعمال اصلاحات مورد نظر هیئت داوران، مقاله در مورخه 04/12/1400 مورد پذیرش رسمی‌قرار گرفت. هم اکنون نسخه نهایی مقاله برای چاپ در شماره 4، سال بیست و دوم، زمستان 1401، در لیست آماده برای چاپ قرار گرفته است. (در حال صحافی و صفحه آرایی)

چکیده :

با عنایت به سیاست­گذاری بین­المللی از سال 2015 مبنی بر حرکت در مسیر توسعه پایدار و بنا به تضاد پرداخت یارانه انرژیبا SDG (اهداف توسعه پایدار)، مطالعه حاضر به بررسی آثار پرداخت یارانه بر تحقق توسعه پایدار در کشورهای منتخب می­پردازد. به این منظور با طراحی و ساخت شاخص ترکیبی توسعه پایدار، عملکرد 5 کشور اول جهان بلحاظ پرداخت بیشترین یارانه انرژی، با اقتصادهای بزرگ جهان از حیث بالاترین میزان GDP (عمدتاً بدون پرداخت یارانه انرژی) مورد ارزیابی قرار گرفته است. شاخص ترکیبی هدف بر اساس طراحی مدل­های تصمیم­گیری چند معیاره و استفاده از رویکردهای هفتگانه: Z-Score ، Max-Min ، McGranahan ، EJ-Scoring ، Guttman ، TOPSIS و VIKOR در بازه زمانی 2020-1990 محاسبه و نتایج حاصله در سطوح ایستا و پویا مقایسه گردیده­اند. رتبه­بندی کشورها در سطح پویا، ضمن رفع ایرادات موجود در سطح ایستا، بیانگر ارتباط منفی قوی بین پرداخت یارانه انرژیو تحقق توسعه پایدار می­باشد. همچنین نتایج نشان­دهنده اوضاع نامطلوب ایران در پرداخت یارانه انرژی (رتبه اول جهان) و تحقق توسعه پایدار (رتبه آخر بین کشورهای مورد بررسی) بوده؛ در مقابل آلمان بدون پرداخت یارانه انرژی، رتبه اول مطالعه را کسب نمود. نهایتاً نتایج آنالیز حساسیت بیانگر سهم بالای شاخص امید به زندگی، درآمد سرانه و شاخص آموزش در شاخص ترکیبی هدف می­باشد.

کلیدواژه‌ها: مدل­‌های تصمیم­ گیری چند معیاره ( MADM )، یارانه انرژی، توسعه پایدار، رویکرد TOPSIS و رویکرد VIKOR .

طبقه‌بندی JEL : Q56 ، C61 ، F53 .